Een prikje...

Dankzij hygiëne en vaccinaties hebben we de grootste sprong van de afgelopen 100 jaar gemaakt in het voorkomen van infectieziektes. Weinig medicijnen zijn zo goed onderzocht en zo effectief gebleken als de vaccinaties van ons Rijksvaccinatieprogramma. En toch, de discussie blijft en ik waag me er vandaag niet aan!

En het zal onze jeugd een biet zijn, wie wil er nou vrijwillig een prikje? En dan ook nog te horen krijgen dat het geen pijn doet, yeah right, het doet wel pijn! Oké, op je knie vallen doet meer pijn, maar toch.

Inmiddels heb ik bijna alles al gezien: van het meisje dat na vele pogingen om binnen te komen, op verzoek van moeder, in de auto geprikt werd, omdat zij echt niet durfde (en daarna ons opgelucht een knuffel wilde geven), tot de puber die in blinde paniek dreigde met een stoel te gooien, om daarna zelf te besluiten dat hij om 3 uur terug kwam voor zijn prik: klokslag 3 uur ging hij zitten, prik, prik, klaar! Zonder gedoe….

Ik heb de afgelopen 20 jaar voeten, handen en tanden ontweken, ik heb schuttingwoorden gehoord, ruzies tussen ouders en kinderen gezien, houdgrepen toegepast zien worden en zelf gedaan. Bij een enkel kind kan het niet anders helaas.

Als 'bange kinderen dokter' snap ik die kids wel, ik ben namelijk ook een ‘bange dokter’. Neem mij maar in de houdgreep als je met die naald aankomt. En dat klaarleggen van spuiten met naald, zodat je ze alvast goed kan bestuderen als 'prikje slachtoffer'? Echt, wie verzint het??

Maar eigenlijk zijn alle kinderen stoer en willen ze het goed doen. Het is aan ons om hen te helpen. Wees eerlijk, open, toon begrip, laat ze hun emoties uiten, maar geef ze niet de keus! Help hen door de leiding te nemen, geef ze vertrouwen in jou en lieve ouders: neem jullie kinderen lekker op schoot, maak er een liefdevolle 'knuffelhoudgreep' van, dan zijn we in nog geen 20 seconden klaar.

En dan kun je lekker een ijsje gaan eten samen :-)

(Oei, belonen met ijs, dat kan anno 2018 echt niet meer zegt men…)